Jyoti Chandekar Death News: मराठी अभिनेत्रीच्या निधनाने रंगभूमी शोकमग्न
मराठी रंगभूमीवरचा एक तेजस्वी तारा १६ ऑगस्ट २०२५ रोजी अस्ताला गेला. ज्येष्ठ अभिनेत्री ज्योती चांदेकर यांचे पुण्यात निधन झाले आणि संपूर्ण कलाजगत शोकमग्न झाले. वयाच्या ६८व्या वर्षी त्यांनी अखेरचा श्वास घेतला, मागे ठेवून गेल्या एक समृद्ध कलायात्रा, असंख्य आठवणी, आणि अभिनयाच्या अमिट छटा. त्यांच्या जाण्याने केवळ एक कलाकार हरपला नाही, तर एक संवेदनशील व्यक्तिमत्त्व, एक मार्गदर्शक, आणि अनेक नवोदित कलाकारांची प्रेरणा हरपली. त्यांनी रंगभूमीवर, चित्रपटसृष्टीत आणि दूरदर्शनवर साकारलेल्या भूमिका आजही प्रेक्षकांच्या मनात जिवंत आहेत. त्यांच्या अभिनयात एक सहजता होती, जी प्रत्येक पात्राला वास्तवाचे रंग देत असे.
पुण्याच्या सांस्कृतिक वातावरणात वाढलेल्या ज्योतीताईंनी अभिनयाला केवळ कला नव्हे, तर जीवनशैली मानली. त्यांच्या संवादात गोडवा होता, त्यांच्या नेत्रसंपादनात भावनांची खोली होती, आणि त्यांच्या उपस्थितीत एक आत्मीयता होती जी सहकलाकारांनाही प्रेरणा देत असे. त्यांच्या निधनाने मराठी कलाजगतात एक युग संपले आहे. पण त्यांच्या आठवणी, कलाकृती आणि संस्कार हेच त्यांच्या खऱ्या स्मृती आहेत ज्या काळाच्या ओघातही अजरामर राहतील.
Jyoti Chandekar अभिनय म्हणजे साधना
ज्योती चांदेकर यांच्यासाठी अभिनय हा केवळ एक व्यवसाय नव्हता तर तो त्यांच्या जीवनाचा श्वास होता. वयाच्या अवघ्या १२व्या वर्षी रंगभूमीवर पदार्पण करून त्यांनी अभिनयाला साधनेचे रूप दिले. प्रत्येक भूमिका त्यांनी मनापासून जगली, तिच्यात स्वतःला विसरून गेलेल्या कलाकाराची झलक त्यांच्या कामात दिसत असे. त्यांच्या अभिनयात नाट्यशास्त्राचा अभ्यास होता, पण त्याहून अधिक होती ती भावना, ती संवेदना, जी प्रेक्षकांच्या मनात थेट पोहोचत असे. मी सिंधुताई सपकाळ मधील संघर्षशील स्त्री, गुरु मधील मर्मभेदी आई, ढोलकी मधील ग्रामीण जीवनाची झलक अशी प्रत्येक पात्र त्यांनी इतक्या ताकदीने साकारली की ती केवळ अभिनय वाटत नसे तर ती वास्तव वाटत असत.
पूर्णा आजी – घराघरातली आजी
स्टार प्रवाहवरील थरला तर मग या मालिकेत Jyoti Chandekar यांनी साकारलेली ‘पूर्णा आजी’ ही भूमिका प्रेक्षकांच्या मनात खोलवर रुजली. त्या केवळ मालिकेतील पात्र नव्हत्या, तर घराघरातल्या आजी झाल्या होत्या. प्रेमळ, समजूतदार, आणि प्रसंगी खवखवीतही. त्यांच्या संवादात अनुभवाची खोली होती, आणि त्यांच्या नजरेत मायेचा स्पर्श जाणवत होता. पूर्णा आजी ही भूमिका इतकी लोकप्रिय झाली की अनेक प्रेक्षकांनी त्यांना आपल्या कुटुंबातील सदस्यासारखे मानले. त्यांच्या हसण्याने घरात आनंद भरत असे, आणि त्यांच्या समजुतीच्या शब्दांनी मन शांत होत असे. ही भूमिका म्हणजे त्यांच्या अभिनयकौशल्याची आणि व्यक्तिमत्त्वाची एक सुंदर झलक होती.
२०२४ मध्ये त्यांच्या प्रकृतीत अचानक बिघाड झाला, आणि मालिकेतून काही काळासाठी त्यांनी विश्रांती घेतली. पण दोन महिन्यांनी त्यांनी पुन्हा सेटवर हजेरी लावली अगदी तेवढ्याच उत्साहाने, तेवढ्याच आत्मीयतेने. ही पुनरागमन म्हणजे त्यांच्या जिद्दीची आणि कामाप्रती असलेल्या निष्ठेची साक्ष होती. पूर्णा आजी’ गेल्या असल्या तरी त्यांच्या आठवणी अजूनही घराघरात जिवंत आहेत. त्या अश्या आजी होत्या ज्यांनी अभिनयाच्या माध्यमातून मायेचा अर्थ शिकवला.
तेजस्विनी पंडित – आईची कलावंश परंपरा
Jyoti Chandekar यांचा अभिनयाचा वारसा केवळ रंगमंचावरच नाही, तर त्यांच्या घरातही जपला गेला. त्यांच्या कन्या तेजस्विनी पंडित ही मराठी चित्रपटसृष्टीतील एक प्रतिभावान अभिनेत्री आहे, जी आपल्या आईच्या पावलावर पाऊल ठेवत अभिनयाच्या क्षेत्रात आपली स्वतंत्र ओळख निर्माण करत आहे. तेजस्विनीने मी सिंधुताई सपकाळ, तिचा उंबरठा, गुलाबजाम, देवा यांसारख्या चित्रपटांमधून आपल्या अभिनयाची ताकद सिद्ध केली आहे. विशेष म्हणजे तिचा उंबरठा या चित्रपटात आई आणि मुलगी एकत्र सासू-सून म्हणून झळकल्या, आणि त्यांच्या अभिनयातील समरसता प्रेक्षकांच्या मनात खोलवर रुजली.
ज्योतीताईंनी तेजस्विनीला केवळ अभिनयाचे धडे दिले नाहीत, तर एक कलाकार म्हणून मूल्यं, शिस्त आणि संवेदनशीलता यांचे संस्कारही दिले. तेजस्विनीने अनेकदा मुलाखतींमध्ये सांगितले आहे की, तिच्या अभिनयातील सच्चेपणा आणि भावनिक ताकद ही आईकडूनच मिळालेली देणगी आहे. आई-मुलींची ही कलात्मक जोडी म्हणजे मराठी चित्रपटसृष्टीतील एक सुंदर अध्याय. ज्योतीताईंचा वारसा तेजस्विनीने जपला आहे, आणि तो पुढे नेण्याची तिची तयारी हीच त्यांच्या आठवणींची खरी श्रद्धांजली आहे.
एक युग संपले…….
१६ ऑगस्ट २०२५ रोजी ज्योती चांदेकर यांच्या निधनाने मराठी रंगभूमीवर एक युग संपले. त्यांच्या जाण्याने केवळ एक अभिनेत्री हरपली नाही, तर एक विचार, एक संवेदना, आणि एक काळच मागे पडला. ज्योतीताई म्हणजे अभिनयाची शिस्त, भावनांची सखोलता, आणि संवादातली आत्मीयता. त्यांच्या उपस्थितीत रंगमंच उजळायचा, आणि त्यांच्या अनुपस्थितीत एक शांततेची पोकळी निर्माण झाली आहे.
त्यांच्या जाण्याने अनेक कलाकार, दिग्दर्शक, आणि प्रेक्षक भावविवश झाले. त्यांच्या कलाकृतींमध्ये ज्या भावना गुंफलेल्या होत्या, त्या आजही मनात घोळत आहेत. त्यांच्या प्रत्येक भूमिकेत एक काळ जिवंत असणारा तो काळ आता स्मृतीत जमा झाला आहे.
ज्योतीताईंचा मृत्यू म्हणजे एका पिढीचा निरोप. पण त्यांच्या आठवणी, शिकवण्या, आणि कलाविष्कार हेच त्यांचे खरे वारस आहेत. त्या वारसाला पुढच्या पिढ्यांनी जपले, तर हे युग संपले असले तरी त्याचा प्रभाव कायम राहील.